گلیم سوزنی مغان

گلیم دست‌بافته‌ای اصیل و شرقی است که به دلیل حجم و وزن پایین آن به نسبت قالی و قالیچه در بین عشایر کوچ‌نشین ایرانی کاربرد زیادی داشته و بافت آن همواره رایج بوده است. گلیم نوعی بافته داری پود نما است که دار آن مشابه دار قالی‌بافی است و تنها تفاوت بارز گلیم و قالی در این است که گلیم از تار و پود تشکیل شده و گره‌های روی سطح قالی را ندارد. به عبارت دیگر در بافت گلیم تنها در بین تارها پود گذاری شده و با شانه یا همان دفتین پود‌ها به هم فشرده می‌شوند. با فشرده شدن پودهای رنگی نقش اندازی بر روی سطح گلیم انجام می‌شود. ولی در بافت قالی بین پودها ردیف منظمی از گره‌های رنگی بافته می‌شود که نقش قالی را مشخص می‌کند و پودگذاری هیچ نقشی در طرح قالی ندارد. گلیم در مناطق مختلف ایران به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود. گلیم‌های ساده باف یا دورو (که توضیحات آن ذکر شد)، سوزنی‌ها یا گلیم‌های یک رو که در آن طرح و نقش توسط پیچاندن خامه‌های رنگی دور تارها به صورت زنجیری ایجاد می‌شود. سوزنی‌ها در مناطق مختلف ایران نام‌های متفاوتی دارند از جمله در خراسان سفره کردی، در کرمان شیرکی پیچ، در آذربایجان سوماک، در اردبیل ورنی (Varni)و در بین عشایر قشقایی رند (Rend) نامیده می‌شوند. در بافت گلیم و سوزنی از پشم، پنبه و به ندرت از ابریشم استفاده می‌شود. نقوش گلیم اغلب به صورت شکسته است ولی در مناطقی مثل استان‌های کردستان و همدان نقوش منحنی نیز دیده می‌شود. گلیم در گذشته اغلب برای زیرانداز استفاده می‌شده ولی امروز با خلاقیت تولیدکنندگان و بازرگانان این حوزه دستخوش تغییراتی در کاربری شده است. از جمله می‌توان به استفاده از گلیم در تولید و تزیینات کیف، مبلمان سنتی، رومیزی، رومبلی، کوسن، روتختی، روکش صندلی خودرو و … اشاره کرد.