گلیم رومیزی مغان

ورنی، که گاه به آن گلیم سوزنی نیز گفته می‌شود نوعی سوماک است، که بدون مراجعه به نقشه توسط دختران و زنان عشایر ارسباران بافته می‌شود.^[۱]

در بسیاری از سنگ مزارهای تاریخی منطقهٔ ارسباران همچون سنگ مزارهای تاریخی روستای انجرد (شهرستان اهر) و روستای آس (شهرستان کلیبر) نقوشی از ورنی بافی وجود دارد. با توجه به این که مرکز اصلی خرید و فروش ورنی در قره داغ و ایران شهر اهر می‌باشد و در این شهر و قشلاقات اطراف ورنی بافی همچنان رواج دارد، شهر اهر به عنوان شهر ملی ورنی در ایران انتخاب شده‌است.

در واقع ورنی نوعی گلیم یک رو یا گلیم فرش نما بدون پرز است و به سبک پود پیچی یعنی گذراندن پود اصلی از تار و پیچش نخ خامه به دور نخ‌های تار شکل گرفته و نقش می‌پذیرد. تفاوتی که در بافت گلیم و ورنی وجود دارد این است که در گلیم، بافت به صورت گره‌های منقطع انجام می‌شود و نقوش آن توسط پود شکل می‌گیرد و تار به وسیلهٔ پود کاملاً پوشیده می‌شود، در حالیکه در بافت ورنی ایجاد طرح و نقوش بر سطح آن توسط پودگذاری اضافی حاصل می‌شود و تار و پود هر دو پوشیده‌است. پود اضافی، که پود اصلی خوانده می‌شود، مانند پود گلیم به صورت ساده از بین تارها عبور نمی‌کند، بلکه به دور تار حرکت پیچشی و غیره منقطع دارد.